Dag 8-15 (2): King David Academy, weer, verkeer en vervoer

Bezoek aan de King David Academy

Ik bracht een nacht door op de King David Academy (KDA), een lagere en middelbare school met een bijzondere geschiedenis. Annet Mutamuriza is de eigenaar/directeur en één van de ‘vrouwen met een missie’ die ik wilde portretteren. Ze begon in 1996 met een schooltje voor 17 genocidewezen, jonge meisjes die ze liefdevol in haar huis had opgenomen. Annet was vastbesloten om hun toekomstkansen te vergroten door hen beroepsgericht onderwijs te geven. Engelstalig onderwijs, want dat was er nauwelijks, terwijl zich steeds meer buitenlandse organisaties en bedrijven in het land vestigden. Anno 2016 staat er een gezonde boardingschool met bijna 900 leerlingen, één van de beste van Rwanda. Dankzij de ijzeren wil, liefdevolle discipline en visie van Madame Mutamuriza. Met dank ook aan de zeer welkome hulp van Stichting Rwanda Solidair, een Wagenings initiatief dat de school sinds 2007 ondersteunt. Maar zonder ‘the help of God’ zou het allemaal toch niet gelukt zijn volgens de directeur. 
Het bezoek aan KDA was een mooie ervaring. Dat ik halverwege darmproblemen kreeg en min of meer instortte, doet daar niets aan af. Ik ben er allerhartelijkst ontvangen en rondgeleid. De kok had een koningsmaal aangericht ter ere van mijn komst. ’s Avonds ben ik in een twee uur durend gesprek met de directeur en twee vrouwelijke headmasters veel aan de weet gekomen over KDA. Ik zal niet te veel op dat verhaal vooruitlopen, want Stichting Rwanda Solidair heeft het eerste recht om het op haar website te publiceren. Ik zal er dan vanuit mijn blog naar linken. 

Out and about

De meeste wegen in Rwanda zijn onverharde dirtroads, variërend van vrij vlak tot hobbelig en vol kuilen. Alleen de hoofdwegen in de stad en de verbindingswegen tussen de belangrijkste steden zijn geasfalteerd. Een enorme hoeveelheid vervoermiddelen produceert een flinke walm aan uitlaatgassen. Verkeers- en richtingborden zijn er nauwelijks. Verkeersregels zijn er wel, maar daar wordt creatief mee omgegaan. De algemene regel is dat de aanhouder wint. Ik bewonder Gerry en Jan Willem om de souplesse waarmee ze hun oude Toyota RAV4L door de stad manoeuvreren. ‘Ik ga ze er niet tussen laten hoor!’, zegt Gerry strijdbaar als auto’s links en rechts proberen voor te kruipen in de file. Maar ja, een aanrijding is ook een hoop gedoe, dus dan zucht je maar eens diep…

Ik reisde een paar keer met de minibus, de matata. Het kost bijna niks (200 Rwf = 30 cent) en het is een belevenis. De busjes vertrekken pas als ze vol zijn en dat betekent ook echt vol. Is er nog ergens 20 centimeter zitruimte over? Dan kan er nog best iemand naast. Lekker knus! In het middenpad bevinden zich opklapbare zitjes. Als er iemand van achter uit wil, moeten de middenpassagiers opstaan, zitjes inklappen, de passagier doorlaten, een plaats naar achteren opschuiven, zitje uitklappen en weer gaan zitten. Tot de volgende passagier achter je eruit moet. Niet te missen, zo’n ritje met de minibus!

Een taxi rijdt je voor 6 euro de hele stad door. Daar hoef je niet over te onderhandelen, die prijs is door de overheid vastgesteld. En dan is daar ook nog de moto. Overal staan mannen met motoren en een extra helm die je voor 60 cent brengen waar je wezen wilt in de stad. Ik vond dat ik het een keer gedaan moest hebben. Het is twee keer geworden en daar blijft het ook wel bij denk ik. Er schijnen veel ongelukken mee te gebeuren en zo stoer ben ik nou ook weer niet!

Het weer

Overdag is het hier zo rond de 25 graden en de luchtvochtigheid is laag. Het wordt daardoor zelden echt benauwd. 's Avonds kan er wel een vestje aan en 's nachts een dekentje over. Een ideaal klimaat! De regentijd is net begonnen, na een lange periode van droogte. Het regent soms fors, maar zelden lang achter elkaar en vaak ‘s nachts. De tuin frist er lekker van op. Gerry is in het weekend druk in de bloementuin en de moestuin. Dan is ze helemaal gelukkig. Eens een tuindersdochter, voor altijd verslaafd aan groei en bloei. Vandaag zijn er piepkleine boerenkoolplantjes ter aarde besteld. Ik zal de stamppot helaas niet meer meemaken hier. Jammer!

Tot zo ver voor nu. Ik meld me snel weer want er is nog veel te vertellen over dit mooie land!