6-13 december: Passion, Patience and Persistance

Ruim een week ben ik nu op de farm van Kitty en Graham Mulders. De bewoonde wereld ligt pakweg drie kwartier rijden verderop. De stilte wordt alleen doorbroken door tsjilpende vogels, loeiende koeien en mekkerende schapen. Deze rust is weldadig na de hectiek van de afgelopen maanden.
Als ik voor mijn riante guesthouse zit en de zon zie zakken, valt mij een lied van Toon Hermans in: ‘Dit is een plek om lief te hebben’. Dat hebben de ouders van Graham Mulders vast gedacht toen zij zich hier halverwege de vorige eeuw vestigden. Van de week reed ik met Graham over zijn uitgestrekte landerijen en ik vroeg: ‘Wat zou je vader zeggen als hij dit nu allemaal kon zien?’ ‘Well, he would probably like it’, zei hij, met gevoel voor understatement.  

Alles onder controle

In 2005 was ik hier op bezoek met mijn Hilversumse buurvrouw Diny. Ik schreef daar toen dit verhaal over. Eigenlijk is de sfeer na elf jaar niet wezenlijk veranderd. Alleen is alles groter geworden: meer land, meer koeien, meer gebouwen, meer automatisering, een groter wagenpark. Minder veediefstal overigens en ook minder tabak op de velden. Het is een keus om deze intensieve teelt (drie oogsten per jaar) geleidelijk wat in omvang terug te brengen. Want een mens wil ook nog wel eens wat anders doen dan werken. Die tijd breekt nu aan voor Kitty en Graham. Ze kunnen de farm inmiddels met een gerust hart achterlaten om bijvoorbeeld samen een weekje te gaan wandelen in Zuid-Afrika. Of de kinderen te bezoeken die beide in Engeland studeren. Van de ruim 200 medewerkers is het merendeel al jaren in dienst. Het bedrijf is strak georganiseerd, iedereen weet wat hij moet doen en Graham vertrouwt zijn mensen.

Wat een bedrijf!

Het is een lust om met deze boer over zijn farm te rijden. Mooi om te zien hoeveel respect hij en zijn vrouw hebben voor hun dieren, de mensen en de natuur. Alexswill Farm is de enige in Zambia die Bonsmara stamboekvee fokt volgens de strenge regels van de Bonsmara Cattle Breeders Society. ‘Kijk, dit is bijvoorbeeld een hele mooie koe’, zegt Graham liefdevol. ‘Zie je die lange hals, die rechte rug en die symmetrie in de flanken?’ Ik zie het inderdaad maar, boerendochter of niet, ik zou een willekeurige andere koe ook zomaar prachtig kunnen noemen. We komen langs een wei met een indrukwekkende stier en een stuk of acht koeien. Hij ligt er uitgeteld bij. De dames staan niet per ongeluk in zijn buurt. Een indrukwekkend programma op de computer helpt de boer om de beesten op uitgekiende eigenschappen te kruisen. Geavanceerde apparatuur stelt hem in staat om kort daarna al te checken of ‘het’ gelukt is. Indrukwekkend allemaal!
Er is toch wel wat veranderd sinds Akke 5 in 1962 de Friese stamboekveekeuring won. Wat een prachtige koeien overigens ook op die oude Journaalbeelden. Ook hier kruipt de stalgeur me weer in de neus!

Graham Mulders op de website: ‘My advice to farmers is: Cattle farming is a long term investment; to reach your goals Passion, Patience and Persistence are the requirements for success.'

Het echtpaar Mulders is een hecht koppel. Kitty heeft altijd hard meegewerkt op de farm en daarnaast de huishouding gerund. En dat is geen kleinigheid in zo’n land. Met boodschappen doen ben je zo een dagdeel kwijt en de buren wonen kilometers verderop. Even een kopje suiker lenen is er dus niet bij. En hoewel er nu veel meer te krijgen is dan in 2005, blijft het een kwestie van plannen en creatief zijn. Dat kan Kitty goed. Ze doet ook de boekhouding en de salarisadministratie. En daarnaast is ze met van alles en nog wat bezig. Bijvoorbeeld toezicht houden op de bouw van vier nieuwe toiletten bij het kleuterschooltje op de farm dat door haar gesticht is. Ze vindt het belangrijk dat de jonge kinderen ook hun creativiteit ontwikkelen. 'Ik zag bij Zeeman in Hilversum bollen wol voor een euro en ik dacht, daar kunnen de kids mooi mutsen van breien.’ En zo geschiedde. Trots poseren de kleintjes met hun kleurige hoofddeksels. Nu misschien een tikkie warm, maar in juli en augustus kan het hier flink koud zijn. Grappig detail: de jongens vonden het breien leuker dan de meisjes!  

Nou, dit is al weer een heel verhaal. De vegetariërs zijn waarschijnlijk wel halverwege afgehaakt, sorry! Ik meld me nog wel een keer deze week.