13-17 december: Goodbye Zambia!

Morgen ga ik Zambia verlaten. Ik heb maar een heel klein stukje gezien van de bijna 750 duizend vierkante kilometers die dit land groot is. Dat is 19 keer Nederland. Het inwonertal haalt het onze niet, het land is zeer dun bevolkt. Mensen trekken massaal naar de stad vanaf het platteland, op zoek naar werk.

Good times, bad times

Sinds Zambia in 1964 onafhankelijk werd, heeft het land goede en slechte tijden gekend. Er zijn jaren geweest dat de economie met 8% groeide, momenteel is er sprake van een economische crisis. Oogsten mislukten de afgelopen jaren vanwege grote droogte, de prijzen van koper (de belangrijkste delfstof in Zambia) kelderden, hoewel ze momenteel weer in de lift zitten. De instabiliteit van de stroomvoorziening zorgt voor grote problemen. In de maand dat ik in Zambia was, maakte ik bijna dagelijks ‘powercuts’ mee. De overheid bedenkt de gekste belastingen om de schatkist te vullen. Ontwikkelingen komen niet van de grond, ondanks de vele miljoenen aan donorgeld die in het land gepompt worden. Volgens velen hier is dat juist het probleem. Het donorgeld wordt ondergebracht bij non-gouvernementele organisaties en vervolgens wordt er nauwelijks meer gekeken of de beoogde doelen bereikt worden. Wat vaak niet gebeurt, de goeden natuurlijk niet te na gesproken. Het zou interessant zijn om daar eens diepgravend journalistiek onderzoek naar te doen. Mensen die ik heb gesproken, vinden dat de donorhulp bij private organisaties in Zambia terecht zou moeten komen. Daar ligt de expertise en de zakelijke knowhow om projecten goed op te zetten en de uitvoering aan te sturen. Zij kunnen bewaken dat de hulp terecht komt waar die hoort en ten goede komt aan verbetering van het onderwijs, de gezondheidszorg en de infrastructuur. Want dat zijn de belangrijkste probleemgebieden in dit land. Voor mensen die hier wonen, is het behoorlijk frustrerend om aan te moeten zien hoe het de verkeerde kant op gaat. Zoals Dick Muijs tegen me zei: ‘Dit land heeft zo veel mogelijkheden, iedereen zou het hier goed kunnen hebben. Het is om razend van te worden.’  

Ondertussen rukken de Chinezen op in Afrika. Geschat wordt dat er in Zambia al een miljoen wonen. Ze bouwen en leggen wegen aan en ze doen dat goed. Ze ruiken de kansen om zaken te doen en hun positie te verstevigen. Maar of ze het goede met de Zambianen en het land voor hebben, is maar de vraag.

Home for Christmas

Ondertussen kom ik al een beetje in de Kerstsfeer. De afgelopen twee weken heb ik een aantal repetities van Kitty’s Christmas Carol koortje bijgewoond. Gisteren heb ik meegeholpen de ruimte te versieren waar dinsdag de uitvoering is. Vanavond ga ik gezellig eten met Kitty en Graham en slaap ik onder de (watermist)rook van de Victoria Falls. Morgen halen zij hun kinderen van het vliegveld die thuis Kerst komen vieren, waar ze zich allemaal erg op verheugen. Mij zetten ze af op Livingstone Airport voor de terugreis naar Nederland. Maandag in alle vroegte kom ik aan op Schiphol. Ik verheug me zeer op de thuiskomst!

Mijn reisblog blijft nog een aantal maanden in de lucht. Ik zal er zo nu en dan nog wat op zetten en melden wanneer er iets gepubliceerd wordt. Voor nu bedankt voor de overweldigende belangstelling in de afgelopen maanden en alle leuke reacties!

I wish you a Merry Christmas and a very happy New Year!
Afke