8-15 november: Maasai Mara

Maasai Mara is een natuurreservaat in het zuidwesten van Kenia, ongeveer vijf uur rijden van Nairobi. Van de ruim 1.700 vierkante kilometer glooiende savanne is een kwart bestemd voor het wild. De rest benutten de Maasai als weidegrond voor hun kuddes. Het gebied is vooral bekend om de grote aantallen wilde dieren en de trek van de gnoes. En natuurlijk om de Maasai. Voor de één een boeiend volk van trotse krijgers, voor de ander een arrogante stam die constant zorgt voor conflicten. Op het snijvlak van natuur en civilisatie proberen zij hun tradities levend te houden. Ze leven van hun vee en van wat de natuur hen biedt.

De reis: een uitdaging voor de rug

Ik maakte deze trip met een groep Kenianen in een busje dat duidelijk z'n beste tijd had gehad. De eerste helft van de reis is een uitdaging vanwege het enorm drukke (vracht)verkeer dat allemaal over een smalle tweebaansweg door de Great Rift Valley moet. Gelukkig hadden we een prima chauffeur, ik heb maar een paar keer 'oeps, dat ging net goed...' gedacht. Maar eenmaal van het asfalt af begint het echte werk, hotsend over een onverharde weg vol kuilen en gaten. Ik heb mijn rug af en toe maar bemoedigend toegesproken. Hoe heerlijk is het om dan aan te komen in een mooie eco-lodge, het lijf kort rust te kunnen gunnen en het stof eraf te spoelen. Aan het eind van de middag vertrokken we voor een eerste korte gamedrive.  

Wildenthousiast 

Amper binnen de hekken van het park zaten we meteen middenin een documentaire van National Geographic. Een groep jakhalzen joeg op volle snelheid achter een jonge impala aan. Dat liep niet goed af. En die impala's zijn zulke mooie, sierlijke beestjes... De ijzeren wetten van de natuur, boehh!

Onze driver/gids voorspelde dat we de big five (leeuw, luipaard, olifant, buffel en neushoorn) wel gingen 'scoren' deze dagen. Op de neushoorn na is dat ook gelukt. Maar die had ik al een keer gezien in Zambia. Een luipaard daarentegen zag ik nog nooit en leeuwen ook niet in groten getale van dichtbij. Maar nu wel! Het is werkelijk adembenemend om op enkele meters afstand van die machtige dieren te staan, in hun eigen leefomgeving. Ze zijn er heer en meester en dat voel je. 
In totaal zijn we in twee dagen 14 uur op gamedrive geweest. Op een gegeven moment voel je niet meer hoe je heen en weer geschud wordt in die bus(h). Wat ik wel voelde was stille bewondering en diepe dankbaarheid.

Ik kan natuurlijk lang niet alle foto's op de blog zetten. Dan komen jullie niet meer aan werken toe ;-). Ik plaats de mooiste en de rest kom je nog maar eens bekijken als je zin hebt.

Maasai village 

De laatste dag bezochten we een traditioneel Maasai dorp. Tja, dat is toch een toeristische aangelegenheid, een beetje genant vond ik het wel. Een groep dorpsbewoners voerde wat plichtmatig een krijgersdans uit en ze nodigden de mannen uit mijn gezelschap uit om mee te doen. Zij konden dan ook even de muts van leeuwenmanen opzetten die de Maasai alleen mogen dragen als ze een leeuw gedood hebben. Ik was weer eens blij dat ik geen man ben! Hoewel ik in dit dorp ook liever geen vrouw zou zijn. Vrouwen hebben in deze gemeenschap een eigen rol. Ze bouwen de hutten (van een mengsel van zand en koeienstront), doen het huishouden en zijn druk met hun kinderen. Ik was even in zo'n piepkleine hut, waar het stikdonker en rokerig is. Het duurt een paar minuten voordat je ogen gewend zijn en je iets kunt onderscheiden. Dan zie je daar zo'n dreumes van een jaar of twee gevaarlijk dicht langs het vuurtje op de grond lopen. Snel kruipt hij bij z'n zus in het grote familiebed en lest en passant zijn dorst aan een borst die toevallig in de buurt is. In dat kleine hutje is bij de ingang ook nog plaats ingeruimd voor de pasgeboren kalfjes. Wij wonen toch echt te royaal hoor!  

Voor de Maasai zijn hun koeien heilig. Ze eten het vlees, drinken de melk en gebruiken de huid. Ook het bloed verwerken ze in hun voedsel of ze gebruiken het bij rituelen. Daarvoor slachten ze de koe niet, ze tappen het bloed af uit de hals. Overdag worden de koeien gehoed door de jonge mannen, 's nachts liggen ze in de kraal middenin het dorp. De stront die ze produceren blijft liggen, dat is bouwmateriaal. De kindertjes huppelen er vrolijk doorheen.
Er is in deze gemeenschappen ook een grote kennis van geneeskrachtige kruiden en planten. Een man gaf aanschouwelijke uitleg over de werking van verschillende planten. Hij legde een groot blad op mijn arm en ik voelde meteen de verkoelende werking ervan. Met een ander blad  demonstreerde hij dat je er je nagels mee kunt vijlen. Weer een andere bladsoort beschermt tegen muskieten. En ga zo maar door.

Al met al was het toch een boeiend bezoek. Hoewel ik het lastig blijf vinden dat je vooral wordt gezien als een wandelende portemonnee. Ze proberen van alles en nog wat aan je te verkopen. Aan de andere kant: het is hun land, dus waarom zouden ze niet wat aan die rijke toeristen mogen verdienen?

Ik heb het boek Geheimen van de Maasai van Ton van der Lee en Jandries Groenendijk tweedehands besteld. Kom het gerust eens lenen, er zit ook een dvd bij.

Koffers pakken

Het zit er in Kenia al weer op, morgen vlieg ik naar Lusaka waar ik twee weken blijf. Daarna nog twee weken op het platteland bij Kalomo. Ook in Zambia nemen vrienden mij weer gastvrij op in hun huis. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: daar bof ik enorm mee! 

Zal ik jullie nog even de ogen uitsteken? Gisteravond hebben Jantine, Jan Willem en ik van de prachtige, grootste volle maan van de eeuw zitten genieten. In de tuin, met een borrel erbij. En jullie maar fietsen tegen de wind in met de ijsmuts op. Gelukkig schijnt diezelfde maan ook bij jullie door de bomen. Een fijne Sinterklaas gewenst!